Kerstsfeer in Lorgues

Vrieeend,

Ben jij al wat in kerstsfeer? Ik vraag het maar omdat ik er, ondanks alle moeite die ik doe, niet echt ‘in kom’. In Lorgues werd, zoals gezegd, de aftrap vorig weekend gegeven door meneer pastoor met zijn kerstmarkt voor het goede doel. Het was niet echt een succes en dat had hij niet zien aankomen. Om het met zijn eigen woorden te zeggen: ‘Onze kerstmarkt voor het goede doel was niet echt een succes. Ik had het niet zien aankomen. Ik zal een sorry-kaart sturen naar alle deelnemersss’.

De arme man moet natuurlijk wel opboksen tegen een hem vijandig gezinde Middenstandsvereniging met uitsluitend liberalen onder haar leden. En waren het niet de liberalen die in een ver verleden pastoors opjaagden en zelfs ombrachten? Dat mag dan wel tweehonderd jaar geleden zijn, die ongerustheid zit er nog diep in bij een deel van de clerus. Organiseer maar eens een onafhankelijke kerstmarkt terwijl de lokale economie het exclusieve domein van de middenstand is. Dat ligt gevoelig.

De “mannen van de gemeente” hebben deze week in de boulevard Clemenceau en in de boulevard de la République de kerstversieringen aangebracht. Tussen de platanen, die nog steeds blad dragen, heeft men een grote bloempot met een versierde dennenboom geplaatst. Rond de stammen van de platanen zijn flikkerlichtjes aangebracht. Aan de takken van de immer groene olijfbomen in de boulevard de la République hangen nu plastieken kerststerren. Voor het gemeentehuis staat een reuzegrote rode laars met wit gevoerd bont. Daarop staat in grote letters de tekst “Ho, ho, ho”. Daarmee moeten we het doen.

Voor mij werkt het niet.

De Provence is de Provence. Hier groeien geen dennenbomen. Op twintig kilometer van mijn deur staat een rij palmbomen. Als de zon schijnt ontvangen de terrassen nog steeds bezoekers, ook al is het al wat frisjes inmiddels. In de Provence drinkt men zelfs tijdens de winter pastis of een wijntje, een espresso of een biertje. Maar Glühwein? Pas de question. Van warme chocolade met pepermunt hier geen sprake. Eierpunch? Kennen we niet en willen we niet kennen. De geur van kaneel is iets van een andere planeet. Wij willen tijm en lavendel ruiken, anders niks. Dus die rood-groene-besneeuwde opgedrongen kerstsfeer uit Hollywood? In Lorgues? Nul komma nul. Komma, komma, komma, nul.

’s Avonds kijk ik naar het zeer gevarieerde aanbod kerstfilms dat Netflix in zijn catalogus heeft. Kwestie van op deze wijze in de sfeer te komen dus. Maar dat is echt om van te huilen, zo slecht. Pratende rendieren, prinsen- en prinsessengebroed, Cinderella’s van rond de veertig die middels een laag plamuur en geverfd haar moeten doorgaan voor prille twintigers… En natuurlijk gebeurt in elke film op minuut tweeënzeventig een kerstwonder en komt alles goed. Dat mag ook wel want tussen minuut eenentwintig en minuut achtenzestig is het al miserie en misverstand dat de klok slaat. ‘Communiceer beter’, roep ik naar het scherm, ‘Zeg het gewoon. Of denk je dat de mensen je gedachten kunnen lezen?’. Maar neen. Altijd komt er ruzie van en ‘gij begrijpt mij niet’, terwijl ondertussen de feromonen als elfenstof in het rond vliegen. Maar dat hebben ze pas op het einde door, als ze in het dorpspaviljoen “per ongeluk” onder de maretak staan en eindelijk, eindelijk beginnen te muilen. In sommige kerstfilms zingen ze tegen mekaar in plaats van te praten. Zingen!

Netflix helpt dus ook al niet bij het oproepen van de kerstsfeer. Ik weet ook niet meer waar ik het moet gaan zoeken. Mary Poppins? The Sound of Music? La Grande Vadrouille? Home Alone? We kennen dat inmiddels vanbuiten. Dat is gezellig op een zondagnamiddag terwijl je een copieuze maaltijd ligt te verteren. Maar niet op een appartement in de boulevard Clemenceau terwijl de zon door het raam in je ogen schijnt. En trouwens, ik eet ’s middags geen zware dingen maar nuttig gewoon een stukje brood met een geutje olijfolie en een variëteit aan kazen. Dat ligt niet op de maag hé?

Misschien komt het nog, de kerstsfeer. Misschien begint het volgende week te sneeuwen (Niet. Ik heb het op de weerapp nagekeken). Misschien komt Kimberley Spears “Mon Beau Sapin” zingen onder mijn raam. Misschien gebeurt er op minuut tweeënzeventig een kerstwonder en komt alles goed.

Mijn vrieeeeend (met vijf e’s) viert al meer dan twintig jaar kerst in Kaapstad. Daar is het eind december hartje zomer. Kerstmis in zwembroek. Dat wordt dus ook gedaan. Ik zal het aan hem eens vragen, hoe dat moet met de kerstsfeer in een omgeving die vraagt om ijsgekoelde drankjes en met "Blue Hawai" van Elvis als achtergrondmuziekje.

De kerstsfeer, ik moet er mij een gedacht van maken, vrees ik.