Gordijnen en wervelwind

Vrieeend,

De platanen op mijn boulevard staan inmiddels helemaal in blad. Het groensel moet nog wat groeien eer het voldoende schaduw werpt, maar het gaat snel nu. Lorgues kreeg deze week af te rekenen met aprilse grillen. In de praktijk betekent dit: wisselend bewolkt met opklaringen. Voor een Provençaal is dit een hoogst verwarrende periode. ‘Wat is het nu eigenlijk? Bewolkt of zonnig? Een paraplu of een parasol? Een espresso of een glas rosé? Eten we daube niçoise of aïoli? Gaan we vissen of gaan we jagen? Je tire ou je pointe?’. Meestal vraagt het Provençaalse mannetje dan aan zijn Provençaalse vrouwtje wat hij moet doen en zo keert de rust al snel terug. Het blijft me verbazen hoe goed de zuiderse samenleving is geregeld.

Ik besloot om eens iets nuttigs te doen en reed naar een filiaal van Leroy-Merlin. Deze naam zegt je waarschijnlijk niet veel maar het is een Franse keten waar je zo ongeveer alles kan kopen voor je in-, dan wel exterieur. Indien Ikea Sylvester Stallone zou zijn, dan is Leroy-Merlin Arnold Schwarzenegger. Ze hebben beiden hun specifieke persoonlijkheid en uitstraling, ze hebben beiden kwaliteiten, ze zijn allebei op hun manier best sympathieke lullen, maar ze zijn bij voorkeur te nuttigen in kleine hoeveelheden. Geniet, maar gebruik met mate, zou je kunnen zeggen. Leroy-Merlin heeft misschien iets meer spieren dan Ikea maar daar staat tegenover dat je er geen Zweedse balletjes vindt. Maar goed, het is een keuze. Als resident van Frankrijk voel ik me moreel verplicht om voor Franse producten te gaan. De dichtsbijzijnde Ikea ligt zestig kilometer verderaf dan de Leroy-Merlin, ook dat speelt een rol in mijn keuze natuurlijk.

Ik zocht in de afdeling “Jaloezieën en Rolluiken” naar geluidsisolerende gordijnen waarmee ik in mijn slaapkamer het zomerlawaai op de Boulevard Clemenceau wil temperen. Ik had websitegewijs mijn huiswerk gemaakt en wist dat men er in voorraad had. ‘Werkt dit echt?’, vroeg ik aan een verkoopster, ‘Er staat tijdens het seizoen immers elke vrijdag een zangeres voor mijn deur die nogal… nogal…’. ‘Ik zal heel eerlijk zijn', zegde de vriendelijke verkoopster, 'je houdt er de oorlog niet mee buiten, er zijn dingen waartegen zelfs hoogwaardige schouwburggordijnen het moeten afleggen, maar met onze gordijnen zal het lawaai in elk geval doffer klinken, gedempter. Alsof u de hele tijd rondloopt met een kopvalling en alles een beetje veraf klinkt, begrijpt u?’. Ik begreep het en schafte me de hele rimram van gordijnen, stokken, vijzen en pluggen aan.

Ze hangen inmiddels, mijn geluidsisolerende gordijnen. En ze maken een verschil, mijn geluidsisolerende gordijnen. Al moet ik zeggen dat er ook een placebo-effect speelt. Mijn slaapvertrek voelt knusser ’s avonds, er zit een laag méér tussen buiten en binnen, de geluiden klinken iets doffer, ik heb het idéé dat het ietsje stiller is. Maar het is dus vooral het psychologisch effect dat voor rust zorgt. En er is het bijkomend voordeel dat mijn buren aan de overkant van de boulevard wellicht minder worden gestoord door het gesnurk en het gebabbel waar ik in mijn slaap al eens last van heb (ik schijn nogal vaak ‘ja’ te roepen tijdens de REM-fase). Ik slaap echt beter sinds ik geluidsisolerende gordijnen heb.

Van slaap gesproken, ik had een droom. Wees gerust, ik ga je die niet vertellen. Niks saaier dan de dromen van anderen te moeten aanhoren. Daarvoor is het beroep van psychotherapeut uitgevonden, die mensen laten zich betalen om te luisteren naar ongerijmdheden die niemand anders interesseert. In elk geval, ik maakte in mijn droom deel uit van de bemanning van een zeilschip en we moesten een raadsel oplossen. De uitkomst was: “wervelwind”.

Ik ontwaakte en lag een tijdje te piekeren over “wervelwind”. Ik heb een versleten rug en om de zoveel tijd verschuift er een wervel zodat mijn onderrug geblokkeerd zit. Ik kan me daar bijwijlen nogal in op-winden. Zou er een verband zijn tussen een herniatische rug en een wervelwind? Kan een ruggengraat wind veroorzaken? Ik sloeg er het Etymologisch Woordenboek op na en stelde vast dat mijn redenering niet opging. “Wervelen” betekent “draaien”, maar “opwinden” heeft niks van doen met “opwaartse luchtverplaatsing”. Ik had het kunnen weten. Anders wel een mooi woord vind ik. Wervelwind.

Indien ik een Vlaamse schlagerzanger was, ik zou er meteen een liedje over maken.

Ik liep op het Spaanse strand, pom, pom, pom.. iets wat rijmt op strand (zand, hand, land, tand, mand, kant, rand, …), ik zag haar lopen en werd blijgezind, mijn hart ging tekeer als een wervelwind. Refrein: Wervelwind, wervelwind, wat wil je van mij, wat wil je van mij.

Okee, er is nog werk aan maar je voelt waar het heen gaat. Giet er wat sangria overheen, zet wat paella op tafel, gooi er een paar olé’s tussen, vertrek met een bootje van de Costa Del Sol naar de Acropolis en keer met een arrenslee via de Hongaarse Poesta terug naar huis. Zo heb je al snel een zomerhit waarin iedereen zich kan vinden. De melodie is niet zo belangrijk. Zolang we in de maat 4/4 blijven, de polonaise kunnen dansen en klappen met die handen en stampen met die voeten, kan dit naar de ultratop. Denk ik.

Ach, we zullen het wellicht nooit weten. Het waren slechts slaapdronken ochtendgedachten van iemand die nog geen koffie heeft gehad.

Misschien een geluk dat ik geen Vlaamse schlagerzanger ben.

Wa peizde?