Een lamme week

Vrieeend,

Bij mijn nieuw internetabonnement kreeg ik een Smartbox waarmee ik ook naar het Franse tv-aanbod kan kijken. Ik zat daar niet echt op te wachten -ik kijk reeds vier jaar niet meer naar de reguliere uitzendingen- maar het zat gewoon in het pakket inbegrepen. Ik probeerde het eens uit. Ik kan er weinig zinnigs over vertellen.

Toen ik een paar weken geleden in Gent bij Bro logeerde, keken we ’s avonds al eens naar de Vlaamse tv… Ik kan er weinig zinnigs over vertellen. Er zijn wat goeie dingen, daar niet van, maar je moet er wat naar zoeken. Het is vooral proberen om tussen de uitgebreide reclameblokken je aandacht bij de spelletjes en de shows te houden. Op den duur loopt alles een beetje door mekaar en weet je niet meer wat reclame is en wat entertainment is. Maar dat zal wel aan mij liggen.

Er werd in één advertentie wel een interessant product aangeprezen: Elmex tandpasta. ‘Vermindert de gevoeligheid’, zegde iemand in een witte laborantenjas. Bro en ik besloten dat we dat eens moesten uitproberen. Om onze gevoeligheid te verminderen. Voorbij de tijd dat je dure therapieën moest volgen om met je gevoeligheid om te gaan. Nu kan je dat gewoon aanpakken met behulp van je tandenborstel. De wetenschap staat voor niets. Knap!

Ik heb inmiddels mijn Smartbox alweer afgekoppeld van tv-Frankrijk, er valt genoeg te zien op mijn boulevard.

Ik bracht het paasweekend lui en loom door in pyjama. Mijn batterijen waren leeg, ik had in niks zin. Zo’n algemene vermoeidheid overkomt me nochtans zelden maar als ze dan aan de deur klopt, geef ik er aan toe. Christel (zonder dubbele ‘L’ en ‘E’ achteraan) belde me. Ze vertelde enthousiast over haar acht katten en na een half uur wilde ik me bijna zelf een huisdier aanschaffen. Maar ik bedacht me al snel. Misschien ooit later, maar nu nog niet. ‘Weet je wat jij nodig hebt?’, zegde Christel, ‘een boottocht op de Middellandse zee. Ik beloof je, we huren samen een barque au moteur en gaan eens lekker een dag het water op. We vertrekken in Pointe Rouge en varen rustig naar Cassis en terug. Dat zal je deugd doen. We nemen één of ander filosofisch boekje mee, lezen er één paragraaf uit voor en dan gaan we daar eens diep over nadenken. Of we denken aan niks, dat kan ook. Op het water ben je vrij’. ‘Goed plan’, zegde ik, ‘moeten we doen’.

En dan belde mijn buurvrouw van het eerste. Of ik haar even wilde helpen om vier vijzen in een zitbankje te draaien want ze wist niet in welke richting ze moest cirkelen om iets vast dan wel los te maken. ‘Je draait iets vast in wijzerzin, je draait iets los in tegenwijzerzin’, zegde ik. ‘Ja, maar ik heb een digitaal uurwerk’, antwoordde ze. ‘Ik kom eraan’, zegde ik.

Een mens maakt wat mee.

Een paar weekdagen verder was het alweer tijd voor een klein wasje. Het was mooi weer (een beetje wind maar toch zacht) en ik ruilde mijn sweatpants in voor iets waarmee je onder de mensen kan komen. Op de Boulevard de la République zaten vier grijze mannetjes met half dichtgeknepen ogen op een bank in de zon. Soms sprak een van hen, ik vermoed om wat commentaar te geven op de politieke toestand, maar meestal werd er gezwegen. In de Avenue de Toulon, vlakbij de École élémentaire publique Émile Zola, zat een oudere dame alleen op een bank. ‘Bonjour’, zei ik. ‘Bonjour’, zei zij. Ze wachtte op haar kleinkind want de school was bijna uit.

Terwijl ik stond te wachten bij de wasautomaat naast het grootwarenhuis stroomde onze jeugd de winkel in en uit. Tijdens het middaguur begint de dagelijkse jacht op een prefab lunch en aangezien er geen MacDonalds in de buurt is, zoeken de pubers naar alternatieven. Ik zag de meesten buitenkomen met een grote zak chips en een frisdrank met een hoog suikergehalte.

Toen mijn wasje proper en droog was ging ik naar huis. De vier grijze mannetjes zaten nog steeds te zonnen op hun bank naast de plataan. ‘Putaing’, mompelde er een. Zijn vrienden knorden instemmend. Thuis sneed ik me een tomaat in schijfjes, maalde er wat zwarte peper uit Madagaskar over en werkte af met een scheutje fijne olijfolie. Een paar sneden brood en wat kaas vervolledigden mijn middagmenu. Maar als je als jong mens voldoende hebt aan een obese zak chips kan het voor mij ook. Wie ben ik om daar kritiek op te hebben?

Al bijeen was het een lamme week. Ik moet mijn gebruik van Elmex een beetje temperen. Denk ik. Naast het verminderen van de gevoeligheid lijkt het ook de tijd te vertragen.

Tenzij er iets anders speelt.