Brieven uit de Provence

Vrieeend,

Je wil niet weten wat een gedoe het is om in Frankrijk een appartement te huren. Tenzij je ambtenaar of bediende bent en een hoop documenten met de juiste stempels kan voorleggen, moet je het hebben van een dosis lef en charme om de verhuurder te overtuigen van je goede bedoelingen. De legendarische Franse administratie weet je wel. ...

Vrieeend,

Het was rond halftien ’s avonds toen mijn telefoon de ringtone ‘Chrystals’ liet horen. Deze riff laat me weten dat er ergens iemand een gesprek met me wil en ik ging erop in. Ik zag op mijn schermpje dat het Christel (zonder dubbele ‘l’ en ‘e’ achteraan) was. Christel was hier zoveel weken geleden op een blauwe zondag uit het niets ...

Vrieeend,

het zomert reeds in het zuiden en mijn handen beven. Ik zoek tussen de lijnen en maak korte verkenningsritjes in de buurt. Ik kom op dorpspleintjes die schaduw vinden onder de platanen, schaarse mensen zoeken er koelte en drinken koffie aan enkele terrastafeltjes. Eens je het plein verlaat kom je in stille straten waar de warmte ...

Vrieeend,

’s Avonds in bed, lekker onder mijn dekentje, bezondig ik me gewoontegetrouw aan een filmpje of een serie, naargelang. Ik ben dezer dagen in de HBO-reeks uit 2005 "Rome" gedoken. Had ik dus nog in te halen wegens andere besognes in 2005. Als resident van de Provence struikel ik zelfs in mijn eigen buurt regelmatig over ...

Vrieeend,

Het is een beetje België op mijn heuveltje. Zo voelt het tenminste aan. Op Radio Fip draait “Ces gens là” van Jaques Brel, de komende dagen worden aangekondigd als grijs en regenachtig en ik heb bezoek uit het vaderland. Het huis dat ik drie jaar bewoonde en waar ik reeds kwam als prille twintiger is verkocht en dat stemt ...

Vrieeend,

Vorig weekend was koud, nat en grijs. We kregen er zelfs in de late namiddag wat bliksems en donderslagen bovenop. Geen dag om op je knieën door de tuin te kruipen en te gaan ruiken aan de vers opgeschoten bloemen. De tijm, bijvoorbeeld, staat volop in bloei en dat is een gebeuren waarin een of andere purperen hoogheid zich heel ...

Vrieeend,

Ik woon in een land waar de jaarlijkse wijnconsumptie op 54 liter per persoon ligt, kinderen en kleuters inbegrepen. Geen teleurstellend cijfer want Frankrijk is daarmee de grote koploper in Europa, gevolgd door Portugal (50 liter) en Italië (40 liter). Op ruime afstand volgen Spanje (29 liter) en België (28 liter).

Dit staat ...

Vrieeend,

We zitten in het paasverlof en ik werd bezocht. Wat heel erg aangenaam was. Plots was het huis op mijn heuveltje vol leven, als leek het een mooie vakantiezomer van lang geleden toen we hier soms met acht of meer verbleven. Het haalde me uit mijn isolement en duwde me tegelijkertijd met mijn neus op het feit dat ik dreig te vereenzamen ...

Vrieeend,

“Wij zijn sàààmen onderweg, halelluuujaaaa”. Ken je dat liedje? Dat speelde door mijn droom, net voor ik wakker werd. 'Is’t nog ver of zijn we’r al?’, vroeg ik me slaapdronken af. Wie zal het zeggen.

Ik weet niet meer waarover de droom ging maar het moet er een zijn geweest met een hoog Suzaninagehalte. Gedurende onze collegejaren ...

Vrieeend,

In onze rubriek “Vroeger was alles beter, véél beter”, richten wij vandaag de blik op een tijd waarin alles beter was. Véél beter. Het zomeruur is van kracht en dat betekent dat het lente is. En met de lente komen ook de dorpsfeesten terug. Denk aan de transhumance wanneer de herder zijn kudde naar de zomerweide brengt of aan de ...

Vrieeend,

Marie, mijn buurvrouw van de overkant, kwam nog eens langs. Dat was ook alweer een tijdje geleden. Marie is opnieuw beginnen werken, al heeft ze als bipolair mens het statuut van licht gehandicapte en zou ze evengoed thuis kunnen blijven. Ze heeft daar jaren mee gekampt, met dat statuut. Maar meer nog met haar aandoening.

Marie ...

Vrieeend,

Ik weet niet waar ze precies terechtkomen, mijn brieven. Ik schrijf zomaar wat en lanceer dat vervolgens via een drietraps FTP-verbinding naar cyberspace. En dan is het weg. Net zoals de ballon waar je een zelfgeschreven boodschap aan knoopte en die je als kind naar de wolken liet vliegen. Kilometers verder kwam die dan misschien ...

Vrieeend,

Het moeten niet altijd Brieven zijn, nietwaar? Hier en daar werd me al eens gesuggereerd om eens een boek te schrijven. Dus, bij deze, een boek.

Hoofdstuk I

In Frankrijk komen de verkiezingen er aan. Ik ga je daar niet mee vervelen want de verkiezingen, dat interesseert noch de kat, noch het everzwijn. ...

Vrieeend,

Ik val soms in herhaling, maar is dat tenslotte niet hoe ons leven verloopt? Sommige mensen noemen dat regelmaat. Of orde. Je staat elke dag op een vast uur op, wrijft je ogen uit, drinkt een kopje koffie, eet een boterham met choco, neemt een douche, vertrekt naar het werk, neemt koffiepauze om tien uur, doet een lunchke om twaalf ...

Vrieeend,

Ik heb een nieuwe vriend. Hij heet Olivier en werkt voor het immokantoor dat is belast met het verkopen van ons huis. Olivier is niet écht mijn vriend natuurlijk maar het is tegenwoordig wel de mens die hier twee of drie keer per week over de vloer komt om potentiële nieuwe eigenaars door onze tuin en ons huis te gidsen. Dat schept ...

Vrieeend,

Ik ken een stel mensen die lijden aan windfobie.

Hoogtevrees, pleinvrees, smetvrees, vaccinatievrees, … Ze komen in alle soorten. Zelf heb ik af en toe last van vreesvrees. Ik ben dus de laatste om er iemand op aan te kijken. Fobieën, je hebt er geen controle over, je kiest er niet voor. Fijn is het niet.

Ik moest ...

Vrieeend,

Ik kreeg gisteren mijn derde vaccin en had daardoor wat koortsige dromen vannacht. Niet onaangenaam overigens want ik werd in mijn delirium gekust door een mooie vrouw. Als dat de prijs is voor een boosterprik ga ik er straks nóg een halen.

Maar het raakte ergens een gevoelige snaar in mijn gemoed want het was een hele mooie ...

Vrieeend,

Putain, ik was zat gisteren.

Ik bood mijn buren een apéro aan. Eigenlijk werd ik een beetje onder druk gezet om een apéro aan te bieden. Dat kwam zo. Een paar dagen geleden belde mijn buurvrouw van de linkerkant, Gégé, me op om me een ‘Bon annif’ te wensen. Ze wilde nog dezelfde dag samen met Stéphan op de apéro komen want ...

Vrieeend,

Ik ontving enkele subtiele signalen van een paar luitjes die een teruggetrokken, edoch creatief leven in Cotignac wel zien zitten. Cotignac is het dorp waarheen ik graag wil verhuizen. Er bevinden zich daar namelijk enkele winkeltjes die men ietwat grootsprakerig het etiket “kunstgalerij” zou kunnen opkleven. Let wel, het gaat hier ...

Vrieeend,

Er schoof een wolk voor de zon. Zelfs op plekken met de meeste dagen zon per jaar komt dit voor. Je staat er niet bij stil. Tot het gebeurt.

Je hebt er geen controle over, je zit het uit tot de wolk verder drijft of zichzelf oplost. Of je gaat zelf ergens anders heen. De mobiele mens kan ervoor kiezen zich te verplaatsen naar ...

Vrieeend,

Naar aanleiding van het verslag over onze heroïsche tocht naar Chamonix vroeg een familielid me hoe het ook alweer zat met die keer dat we een maand in een Oostenrijkse hut doorbrachten. Ik moet diep graven. Mijn geheugen gedraagt zich steeds vaker als een gekraste vinylplaat. De naald blijft hangen in de uitgesleten groeven van ...

Vrieeend,

Kerst nadert en ik voel de aandrang om nog eens een oude familiegeschiedenis te vertellen, een verhaal dat elk jaar wat wordt aangedikt. Maar dat hoort zo bij een goed familieverhaal. Het gaat over een reis en met een beetje verbeelding kan je de geest van Jozef en Maria die met hun ezeltje naar Jeruzalem trokken, maar strandden ...

Vrieeend,

We hebben een vaste telefoonlijn laten installeren. Heel het gedoe met internet via schotelantennes en satellieten bleek toch eerder iets te zijn genre “het was maar om te lachen”. Sinds een paar weken zitten we technologiegewijs eindelijk in de jaren negentig dankzij een goeie ouwe adsl-lijn. Helemaal retro, maar het werkt. En het ...

Vrieeend,

Indien we naast een riviertje zouden wonen en een bootje hadden, dan zouden we ons kunnen laten meedrijven naar zee. Ik zou een witte pet met geborduurd anker op mijn hoofd hebben, een pijpje roken en één hand ontspannen aan het roer houden. Rond mijn ogen zouden zich diepe rimpels aftekenen. Rimpels die er zijn gekomen vanwege het ...

Vrieeend,

Het is een beetje hommeles op ons heuveltje. Onze buurvrouwen zijn ietwat gebrouilleerd geraakt, het is ruuz tussen Marie en Gégé. En nu zijn wij Zwitserland en komen ze elk apart, op neutraal terrein, een beetje bijkletsen bij een pastis of een koffietje. ‘Pour moi un pastis noyé’, zegt Gégé. Ik weet dan dat ik er heel veel water ...

Vrieeend,

Het was twintig over elf toen ik onze stoffige tuinweg afreed en beneden naar links de weg richting Saint Maximin opdraaide. Ik passeerde het landgoed van Conillière en, iets verder, de geitenboerderij van Cortez. Eens het bosje uit, kwam ik in de bewoonde wereld waar zich een eind voorbij de woonwijken met hun ommuurde tuintjes ...

Vrieeend,

Terwijl ik buiten de propere was ophang, dwalen mijn gedachten af naar de bedelares die vorige zomer asiel had gezocht in de grote eikenhouten toegangsdeur van de basiliek van Saint-Maximin. Vraag me niet wat een bedelares te maken heeft met onze natte was, tenzij het de treurigheid van een washandje aan een wasknijper is, maar ik ...

Vrieeend,

Volgens de Franse wet hebben we strafbare feiten gepleegd. Maar soms is de nood hoog en dan durft men de wet al eens breken. Marie, onze buurvrouw van rechtover, kwam eitjes brengen. We respecteerden, helemaal volgens de regels, de afstand van anderhalve meter sociale leegte tussen twee mensen en deden er zelfs nog een schepje bovenop.

‘Ik ...

Vrieeend,

Marseille lag er uitgeregend bij. Rond de Vieux Port en de Panier was het stiller dan anders. De Marseillais, die toch van geen kleintje vervaard is, trekt zich bij dit weer terug in zijn klein appartement en herbekijkt nogmaals de laatste match tussen Paris-Saint-Germain en Olympic Marseille. In breedbeeld.

Wij hadden die ...

Vrieeend,

Je ontkomt er niet aan. Je hebt je land ingeruild voor een andere stek, je hebt afstand geschapen, en dan keer je voor het eerst even terug om met je familie de feestdagen door te brengen.

We wonen inmiddels in een land met veel ruimte. Vermits de eikenbomen in onze tuin nu hun meeste bladeren kwijt zijn, hebben we vanuit ...

Vrieeend,

De bergen zeggen mij meer dan het strand. Het strand, dat is Finisterra. Dat is waar het land stopt en de zee het overneemt, tot voorbij de kromming van de aarde. Kijk naar zee vanop het strand van Oostende of kijk naar zee vanop het strand van Blankenberg, veel verschil zal er niet zijn. Ik bedoel, vanop het strand kijk je naar ...

Vrieeend,

Het was een prachtige dag vandaag. De regen spoelde gisteren het stof uit de lucht (niet bij ons, de bergen zaten weer eens in de weg) en maakte de lucht diepblauw. Er waren enkel wat van die dikke witte wollige wattenwolken. Ze kwamen vanachter de horizon en waren zo groot als bergen. Het zijn het soort wolken die je zelden ziet. ...

Vrieeend,

Ik nam het op mij om te zorgen dat er een hap op tafel komt. Meestal toch. Inkopen doen, wat sauzen ineen draaien, een aardappeltje of wat groens koken, ik neem dat er graag bij. Eten is nu eenmaal één van de dingen waar het in het leven écht om draait.

‘Wat heeft u vandaag in de aanbieding?’, vraag ik de groenteman. ‘Tomaten’, ...

Vrieeend,

We bezochten “les Fêtes Médiévales” in Brignoles. Editie tweeëntwintig alweer. Er is een hele industrie ontstaan rond middeleeuwse marktjes, een hoop mensen verdient zijn dagelijkse boterham met deze evenementen. In Brignoles gaat het om een mix van lokale handelaars die voor de gelegenheid een tentje voor hun winkeltje zetten, wat ...

Vrieeend,

We brachten een bezoekje aan de enige mens die ik “bro” noem terwijl hij strikt genomen geen broer van me is. Soms zeg ik ook wel eens “bro” tegen mijn echte broers, maar niet vaak. Tegen mijn echte broers zeg ik meestal “broer”, dat is spontaan zo gegroeid. Op sommige aansprekingen rust een soort exclusiviteit. Zo heb ik lang getwijfeld ...

Vrieeend,

Ik heb de leeftijd bereikt waarop je gaat mijmeren. Bevind ik me nu reeds ten noorden van de noordpool of zit ik nog steeds in de pudding van mijn leven? Ik hoop op het laatste. Dat geeft me nog even tijd vooraleer ik mijn dagen begin te vullen met het overpeinzen van de vlucht van de truffelvlieg of de treurigheid van afgelegen ...