Brieven uit de Provence

Vrieeend,

Het moet zondag, rond vier in de namiddag, zijn geweest toen ik arriveerde in Lorgues. Ik kwam thuis met meer bagage dan toen ik vertrok. Maar ik had geluk, er kwam net een parkeerplaats vrij onder de nog steeds bladerloze plataan voor mijn deur. Het uitladen van reistassen, laptop, mijn zondags kostuum, mijn mini frigobox (waarin ...

Vrieeend,

Het is drie weken geleden sinds ik nog eens de trappen beklom naar het vierde op de Boulevard Clemenceau. Mijn vaders begrafenis is achter de rug en de nasleep is min of meer afgerond. Ik vertrek naar een oord waar mensen uit het noorden na een jaar labeuren hun vakantie doorbrengen. Voor mij echter lijkt het of ik net een vakantie ...

Vrieeend,

Ik werd op een ontiegelijk uur wakker en kon niet meteen beslissen of ik reeds zou opstaan of nog wat onder de warme dekens zou blijven liggen. Ik begon dan maar aan mijn ochtendgebed, wat eruit bestaat dat ik wat lig te piekeren over What The F de zin van het leven zou kunnen zijn. Na een half uur wist ik nog steeds niet ...

Vrieeend,

In het cultureel centrum van Lorgues loopt een tentoonstelling met oude foto’s van de stad. Ik zeg stad, want Lorgues is geen dorp maar een stad. Vergeef een onwetende nieuwkomer zoals ik deze gebrijpelijke vergissing want Lorgues is een stad met de allure van een dorp. Het verschil zit hem enkel in de administratieve benaming. Maar ...

Vrieeend,

Mijn textielmand puilde uit. Wat zeg ik? Ze liep over. Ik had de was, zo lang het menselijkerwijze mogelijk was, uitgesteld en opnieuw uitgesteld. Ik had me zelfs wat extra tijd gekocht middels de aanschaf van een paar sets nieuwe onderbroeken. Maar vanochtend, toen ik mijn lade opentrok, kon ik er niet meer omheen en sloeg de realiteit ...

Vrieeend,

Ik weet niet wat het is, maar de spreeuwen en de duiven vinden er echt hun plezier in om mijn wagen - excusez mon anglais - onder te schijten. Luchtratten zijn het. De paar spetters op het dak en de ramen die er al een tijdje opzaten waren inmiddels verveelvoudigd. Vooraleer het zuur hunner excrementen doorheen de lakverf ...

Vrieeend,

Zondag deed haar naam alle eer aan, het was een prachtige dag met een open lucht en een zon die zichzelf in het zonnetje had gezet. Mijn redenering loopt wat mank maar je begrijpt wat ik bedoel. Het licht was zo helder dat ik werd overvallen door een niesbui die ik maar niet onder controle kreeg. Ken je dat? Dat je in de zon kijkt ...

Vrieeend,

Ik zegde het reeds, het is eind januari en het zuiden lijkt uitgestorven. De temperaturen zijn overdag niet onaangenaam, we halen nog steeds min of meer tien graden, maar ’s nachts maakt de vriezeman de grond zo hard als steen. In La Roque-Esclapon, een dorp verder naar het noord-oosten, is vannacht de fontein dichtgevroren. Duiven ...

Vrieeend,

Het heeft de hele voormiddag geregend maar in de namiddag brak de hemel open. Lorgues voelt doods aan nu de meeste bars en restaurants hun eerste jaarlijkse verlof nemen. Ook een aantal winkeltjes sluit hun deuren na de feestdagen. De uitbaters doen de inventaris of zoeken wat vitamine D in Tenerife of in de Bermudadriehoek der Overzeese ...

Vrieeend,

De wind kruipt binnen langs spleten en kieren. Driehonderzesenvijftig duiven schuilen in de klokkentoren en de utopische spreeuwengemeenschap van Lorgues zoekt beschutting in boomhutten waarvan enkel zij het bestaan afweten. Gekke vogels. Straks, als de wind gaat liggen, kwetteren zij al snel weer in de hogere regionen van de platanen ...

Vrieeend,

Een paar dagen voor kerst verliet ik de Boulevard om de feestdagen door te brengen bij de familie en de vrienden. Een paar dagen na nieuwjaar keerde ik terug naar mijn appartement op het vierde. Tussenin was het één groot feest. Het was goed vertoeven daar bij Bro, die me spontaan zijn bed aanbood. ‘Ik wil gerust op de zetel slapen’, ...

Vrieeend,

Nu het zuiden een aantal indrukwekkende regenzones kreeg te verwerken, gaat het snel bergaf met het bladbestand van de plataan voor mijn deur. Ik heb bijgevolg een beter zicht op de straat en ik zie vanuit het raam aan de overkant van de boulevard de huizen staan die voorheen onzichtbaar waren. De Lorguenaar, en bij uitbreiding de ...

Vrieeend,

Wat doe je als de winterblues toeslaat? Je laat sneeuwvlokjes op je website neerdwarrelen, je zet een mooi muziekje op en maakt je iets lekkers om te eten. Ik heb een goed recept voor gebraden kip. Er komt een papje van boter, look, citroenschil en tijm aan te pas en als je het goed doet en je kan overweg met je oven heb je na een ...

Vrieeend,

Ben jij al wat in kerstsfeer? Ik vraag het maar omdat ik er, ondanks alle moeite die ik doe, niet echt ‘in kom’. In Lorgues werd, zoals gezegd, de aftrap vorig weekend gegeven door meneer pastoor met zijn kerstmarkt voor het goede doel. Het was niet echt een succes en dat had hij niet zien aankomen. Om het met zijn eigen woorden ...

Vrieeend,

Vroeger was alles beter. En met vroeger bedoel ik in dit geval: een paar uur geleden. Toen lag ik nog knus onder mijn winterdons te soezen. Ik bevond me in een surreële droom, mij gebracht in Vistavision en surround 7.1. Ik werd bezocht door een bejaarde Neanderthaler die me deed denken aan de voorzitter van een politieke ...

Vrieeend,

Het openbaar vervoer in de Provence stelt niet veel voor. Tussen sommige dorpen rijden slechts twee bussen per dag. Als je die net mist, kan je in de bar tabac je pech verdrinken in pastis en terug naar huis gaan, of je kan je duim omhoog steken en hopen dat iemand je een lift geeft. Omdat ik in mijn jonge jaren zelf een fanatieke ...

Vrieeend,

Ik ben thuis. Want dat is de Provence inmiddels wel geworden voor mij: thuis. Het weekje België was zalig, maar het was lang genoeg. Ik wilde naar huis. En dus vertrok ik. Het regende en het was grijs. En dat ging zo door tot in Chalon sur Saône waar ik een overnachting had geboekt. Ik ging eten in een restaurantje waar ik te voet ...

Vrieeend,

Ik was een weekje in België. Het was nodig en het was tijd. Ik stapte in mijn wagen en stuurde aan op het noorden. Maar niet langs de Autoroute du Soleil, dat is me te saai. Ik deed de rit in twee dagen en nam secundaire wegen. Als je het mij vraagt, moet je het zo doen. Geen stress, geen péage. Rustig tuffen en kijken hoe de architectuur ...

Vrieeend,

Het goedkope scheerapparaatje dat ik online kocht tijdens de grote lock downs deed niet meer wat ik ervan verwachtte. Contrarie. Het kleine venijnige ding liet me achter met rode kaken en een licht geperforeerde huid. Dat kon niet de bedoeling zijn.

Deze keer voor mij geen gokjes meer op het internet. Ik wil de vervanger ...

Vrieeend,

Ik mocht “het mannetje” spelen voor Valérie, mijn buurvrouw van het eerste. De huisbaas had haar laten weten dat ze de grote ijskast die beneden in de gang staat te sterven -en door de ondeugende kinderen van het tweede als vuilbak wordt gebruikt- kon omwisselen voor haar eigen veel kleiner model. Of ik een handje kon toesteken, ...

Vrieeend,

Tijdens de laatste vergadering van de Vereniging der Middenstanders van Lorgues stond er slechts één punt op de agenda: De Herfst. ‘We moeten iets doen’, zei de voorzitter, ‘Iemand een voorstel?’. ‘We zouden een marktje kunnen organiseren’, opperde iemand. ‘Ja’, zei een ander, ‘maar dit keer dan een mengeling van de Brocante, de ...

Vrieeend,

Er kwam er nog een zachte nazomerdag aan en ik had zin in bospaddestoelen. Ik had geluk want het was marktdag en ik hoefde ze dus niet zelf te gaan plukken. Ik zou trouwens niet weten in welk bos ik ze zou moeten gaan zoeken. In Bras liepen we rond deze tijd van het jaar de tuin in en oogstten onze eigen sanguins en pieds ...

Vrieeend,

Zou het kunnen dat je wordt geboren met een bepaalde hoeveelheid geduld? En als dat in de loop van je leven is opgebruikt, dat het emmertje dan leeg is? Ik vraag het me soms af omdat mijn tolerantieniveau al eens op de proef wordt gesteld.

Nog tot eind oktober gaat op de Boulevard Clemenceau de vrijdagse brocantemarkt door. ...

Vrieeend,

Als ik aan mijn ronde eettafel zit, kijk ik graag door het open raam naar het landschap. Mijn ogen dwalen over de terracotta dakpannen van de huizen in de wijk achter mijn appartement en gaan dan verder over de beboste heuveltjes, helemaal tot aan de silhouetten van de bergen van het Massif des Maures. Ik zeg silhouetten (meervoud) ...

Vrieeend,

‘Na het optrekken van ochtendnevel en mist verwachten we vandaag een…’. En toen viel de radio uit en wist ik niet wat ik mocht verwachten. Een leuke verrassing? Een onaangekondigd bezoek? Een natuurramp? Ik heb er het raden naar. Maar zolang je niet weet wat je mag verwachten, is alles mogelijk. Laten we onze geest openhouden.

Wat ...

Vrieeend,

Het loopt naar eind september en de Provence schakelt een versnelling lager. Er komt een ander, iets ouder, soort toeristen naar mijn dorp. Het terras van La Table de Pol zit niet meer elke middag en avond afgeladen vol tafelaars en de avondconcerten bij Brasserie Le Parc zijn afgelopen. De brocante op vrijdag is ontdaan van een ...

Vrieeend,

Lorgues - ik noem het nog steeds mijn “nieuw” dorp - heeft alles. En tegelijkertijd heeft het niets. Het heeft alles voor wie in een dorp woont en geheel tevreden is met een bakker, een slager en een kruidenier. Voor wie het iets meer moet zijn, is er een bescheiden grootwarenhuis binnen wandelafstand en op de hoek van de boulevard ...

Vrieeend,

Het is vrijdag en mooi weer. De hagelstormen die de fruit- en de druivenoogst in de Var lelijk hebben toegetakeld, bleven ons in Lorgues bespaard. De weergoden, in een Franse colère geschoten, stuurden hun hemelgeweld naar Bras, Saint-Maximin, Rians en Brignoles. Ik zag en hoorde het bliksemen en donderen boven de verre bergen en ...

Vrieeend,

Ik wil niet zeuren -of erger nog- in herhaling vallen, maar het blijft me bezig houden. De klokken van de tour de l’horloge aan de straatkant en de klokken van de kerktoren achteraan. Dat die op verschillende tijdstippen luiden en een schijnbaar willekeurig aantal slagen laten horen, bedoel ik. Als was het een wedstrijd waarbij elk ...

Vrieeend,

Op dinsdag is er markt op de Boulevard. De traditionele wekelijkse hap met kraampjes waar je verse groenten en fruit kan kopen, een groot gamma aan gebraden kip en vettige lookworsten kan scoren, olijfolie in jerrycans vindt, je je een nieuwe zonnebril of een armbandje kan aanschaffen en waar dochterlief tijdens het aflopend seizoen ...

Vrieeend,

De kerklok gaf drie slagen. ‘Potverdorie’, dacht ik, ‘is het nu alweer twee na zeven? Tijd om aan het avondeten te beginnen’. Ik schonk me een pastis uit en zette me aan het denken. Mijn gedachtestroom werd onderbroken door een treurig chanson dat van bij mijn nieuwe buurman achteraan links uit zijn open venster galmde. De noten ...

Vrieeend,

Ik heb een nieuw woord geleerd: “une patère”. Nu verschijnt er misschien wel een monkellachje op je lippen en denk je: ‘Maar Hans toch. Hoe lang heb je in Franstalig België gewoond? Hoe lang woon je reeds in Frankrijk? Dat je daar nu pas mee komt aandraven. Je moet veel meer buitenkomen en praten met de mensen. Une patère…’

Dat ...

Vrieeend,

Gégé belde me. Ze wilde weten of alles in orde was en of ik wel genoeg buiten kwam. ‘Il faut que tu sors, Hams’, drukte ze me op het hart. ‘Ik ken je, je komt niet genoeg buiten. Je moet elke dag een pastis gaan drinken in de plaatselijke bar tabac zodat je mensen leert kennen’. Die goeie ouwe Gégé. Ik stelde haar gerust. ‘Ik ben ...

Vrieeend,

Het heeft zweet gekost, veel zweet. En spierpijn, dat ook. Maar met de onbetaalbare hulp van mijn prachtige dochter, mijn onnavolgbare zoon en zijn lieve hartsvriendin en de inzet van mijn interplanetaire schoonbroer, verwisselde een vrachtwagentje vol gerief van mijn heuveltje naar de vierde verdieping van een pand op de boulevard ...

Vrieeend,

de overstap van mijn vertrouwde dorpje naar een nieuw adres nadert en wat ik reeds in mijn eentje kan verhuizen, verhuis ik reeds in mijn eentje. Zo had ik een paar dozen met hemden, jassen en sokken gevuld en omdat ik toch niks beters te doen had reed ik er op een hete zaterdag mee naar de Boulevard Clemenceau. Het was er druk. ...

Vrieeend,

Ik heb het eens nageteld. Zestien. Zo vaak veranderde ik reeds van adres sinds ik ter wereld kwam. Het kon erger. Vanaf wanneer wordt je opgenomen in het Gilde der Edele Zwervers en Vagebonden? Ik weet het niet. De echte beroeps houdt waarschijnlijk de tel niet bij en denkt bij elke verhuis reeds aan het volgende adres. Kwestie van ...